Bo ten tylko dobrze zaryczeć potrafi,
kto ryczeć dobrze i dokładnie umie.
/ Potwór z Dusseldorfu, Melancholia rzeczy dokonanych

zobacz: boczny tor nr 25

Projekt IRONIA


Z odbiorem świata, z reakcją, na świat - jest jak w starym dowcipie: widzisz las? nie widzę, drzewa mi zasłaniają. Im dalej, tym więcej wątpliwości. Dlatego powołujemy Projekt Ironia. To nasz głos w sprawie i głos w ogóle.

Według słowników ironia to ukryta drwina, lekkie szyderstwo i złośliwość zawarte w wypowiedzi pozornie aprobującej; to odmiana komizmu o zabarwieniu negatywnym; to przypisywanie komuś lub czemuś cech pozytywnych, których w sposób oczywisty nie posiada; to nadawanie użytym znakom sensu przeciwnego niż znaczenie dosłowne, wywoływanie sprzeczności pomiędzy dosłownością wypowiedzi a prawdziwą intencją autora.

Projekt Ironia ma na celu wyrażenie naszego dogłębnego przekonania, które mówi nam, że ironia jest rewersem postawy romantycznej i że wyrażanie ironicznego nastawienia wynika z indywidualizmu, z opozycji do rzeczywistości i świata przedstawionego. Ironia jest nam potrzebna dla zaznaczania naszego rozczarowania tym, co jest, jakim jest lub się wydaje - wobec nas, jakimi się czujemy. Ironia jest wyrazem naszego zdegustowania. Ironia czyni nas pewniejszymi, umacnia nas, krzepi; pozwala istnieć sprzecznościom, wśród sprzeczności i pomimo. Ironia ocala.

Projekt Ironia jest zmotywowany egzystencjalnie, nie opiera się więc na łatwych chwytach i nie dąży do ekspansji ani uznania.

Projekt Ironia nie jest kontrą ani korektą. Nie jest wyznaniem ani wyzwaniem. Jest stwierdzeniem.

Projekt Ironia nie jest pomysłem nowym ani naszym. Wybieramy go jako własny i cieszy nas, gdy znajdujemy przykłady ekspresji ironicznej u innych. Szukając ironii u innych, opieramy się na intuicji i naszych odczuciach. Szukając ironii w sobie, gramy o życie.

/ dast ' 2003